Trądzik torbielowaty – objawy, leczenie, pielęgnacja skóry trądzikowej
Trądzik torbielowaty to problem dermatologiczny, który wymaga specjalistycznego leczenia. Stanowi najcięższą postać trądziku pospolitego, charakteryzującą się głębokimi, zapalnymi zmianami ropnymi, umiejscowionymi najczęściej na twarzy, plecach i klatce piersiowej. Wczesna diagnoza i odpowiednia terapia mogą zapobiec powstawaniu blizn i znacząco poprawić komfort życia.
Co to jest trądzik torbielowaty?
Trądzik torbielowaty (cystowy), z ang. cystic acne, z łac. Acne conglobata, to najcięższa postać trądziku pospolitego, występująca zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn w różnym wieku. Jest przewlekłą chorobą skóry, która obejmuje zapalenie mieszków włosowych i gruczołów łojowych. Charakteryzuje się głębokimi, zapalnymi zmianami, mogącymi prowadzić do bolesnych cyst i trwałych blizn.
Dowiedz się, jakie są przyczyny powstawania trądziku u dorosłych.
Przyczyny powstawania i objawy trądziku torbielowatego
Przyczyny trądziku torbielowatego:
- Nadmierna produkcja sebum: wzmożona aktywność gruczołów łojowych prowadzi do zwiększonego wydzielania łoju, co sprzyja blokowaniu porów i ujść mieszków włosowych.
- Złuszczanie naskórka: zaburzenia procesu rogowacenia naskórka (keratynizacji) prowadzą do nagromadzenia martwych komórek w wierzchniej warstwie skóry, co również przyczynia się do zatykania porów.
- Aktywacja bakterii: w niedrożnych porach namnażają się beztlenowe bakterie (Propionibacterium acnes), które odżywiają się nagromadzonym w ujściu mieszka włosowego sebum i produkują substancje prozapalne.
- Czynniki genetyczne i hormonalne: predyspozycje genetyczne oraz zaburzenia hormonalne, szczególnie nadmiar androgenów, mogą zwiększać ryzyko wystąpienia trądziku torbielowatego.
Symptomy trądziku torbielowatego obejmują zlokalizowane głównie na twarzy, klatce piersiowej, plecach i ramionach zmiany skórne. Są to:
- Torbiele: głębokie, wypełnione ropą i osoczem bolesne zmiany podskórne o średnicy od kilku milimetrów do nawet kilku centymetrów.
- Guzy i cysty: twarde, bolesne zmiany podskórne o średnicy powyżej 5 mm. Bywają zrośnięte z otaczającymi tkankami, co może prowadzić do trwałych blizn.
- Zapalne grudki i krostki: mniejsze zmiany o średnicy do 5 mm. Najczęściej czerwone, bolesne i wypełnione ropą i osoczem.
- Przetoki: ropne kanaliki łączące ze sobą kilka guzów lub cyst.
- Blizny: mogą być atroficzne (zanikowe) lub hipertroficzne (przerosłe).
- Przebarwienia: mogą być pozapalne (rumień, czerwone plamy) lub pozanikowe (ciemne plamy).
Objawom tym towarzyszą często:
- Wypadanie włosów w okolicach zmian trądzikowych – jest to widoczne szczególnie na twarzy oraz na klatce piersiowej u mężczyzn.
- Ból, opuchlizna, swędzenie oraz uczucie napięcia i ogólnego dyskomfortu w okolicy zmian skórnych.
- Niska samoocena oraz poczucie własnej wartości i wynikająca z nich izolacja, a nawet fobia społeczna.
- Zaburzenia lękowe i depresyjne.
Diagnostyka i metody leczenia trądziku torbielowatego
W celu zdiagnozowania rodzaju trądziku konieczne jest badanie dermatologiczne, podczas którego dermatolog ocenia stan skóry i ustala rozpoznanie. Następnie przeprowadza się diagnozę różnicową, aby wyeliminować inne choroby skórne o podobnych objawach, takie jak: trądzik ropowiczy, trądzik guzkowy, zapalenie mieszków włosowych czy rogowacenie okołomieszkowe. Lekarz może też zlecić wykonanie morfologii oraz badań hormonalnych, dotyczących oznaczenia poziomu androgenów.
Leczenie trądziku torbielowatego obejmuje:
Farmakoterapię:
- leki przeciwbakteryjne: doustne lub miejscowe, np. tetracykliny, erytromycynę,
- leki przeciwzapalne: doustne lub miejscowe, np. izotretynoinę, retinoidy,
- antykoncepcję hormonalną u kobiet z trądzikiem androgennym.
Terapie miejscowe:
- kwasem azelainowym: działa przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie,
- kremami z niacynamidem: regulują produkcję sebum i działają przeciwzapalnie,
- nadtlenkiem benzoilu: działa przeciwbakteryjnie.
Zabiegi dermatologiczne:
- usuwanie torbieli, cyst: chirurgiczne usuwanie, łyżeczkowanie dużych i bardzo dużych zmian,
- zastrzyki ze sterydami w celu zmniejszenia zapalenia i obrzęku,
- laseroterapię, np. laseroterapię IPL, laser CO2,
- peelingi chemiczne kwasowe, np. peeling salicylowy, peeling migdałowy, peeling glikolowy.
- Wsparcie psychologiczne – jest zalecane na każdym etapie leczenia, ponieważ przebieg choroby zazwyczaj ma negatywny wpływ na samopoczucie i psychikę.
Leczenie trądziku torbielowatego jest długotrwałe, wymaga cierpliwości, systematyczności i konsekwencji. W przebiegu i powodzeniu terapii bardzo ważna okazuje się ścisła współpraca z dermatologiem. W przypadku braku poprawy lub wystąpienia skutków ubocznych należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem prowadzącym leczenie.
Pielęgnacja skóry z trądzikiem torbielowatym produktami Cetaphil
Właściwa pielęgnacja cery trądzikowej jest niezwykle ważna zarówno w trakcie leczenia trądziku torbielowatego, jak i po ustąpieniu jego objawów.
Podczas leczenia:
- Myj skórę delikatnie, używając łagodnych, bezzapachowych środków myjących, np. Cetaphil EM Emulsji micelarnej do mycia lub Cetaphil Pro Oil Control pianki do mycia. Unikaj drażniących substancji, takich jak: alkohol, parabeny i silne detergenty. Nie myj skóry częściej niż dwa razy dziennie.
- Intensywnie nawilżaj skórę emolientami, np. Cetaphil MD Dermoprotektorem balsamem do twarzy i ciała, aby zapobiec przesuszeniu i podrażnieniom.
- Stosuj kremy z filtrem SPF 30 lub wyższym, np. Cetaphil Pro Oil Control Krem nawilżająco-matujący SPF 30, aby chronić skórę przed słońcem.
- Nie wyciskaj zmian trądzikowych, aby uniknąć blizn i rozprzestrzeniania się infekcji.
- Stosuj leki przepisane przez dermatologa zgodnie z zaleceniami.
Po ustąpieniu objawów kontynuuj delikatne mycie i nawilżanie skóry produktami do pielęgnacji cery trądzikowej i zawsze pamiętaj o ochronie przeciwsłonecznej. Regularnie monitoruj stan skóry i bądź pod stałą opieką dermatologa.
